به نقل از «مهر»

درمان ناهنجاری مادرزادی گوش بیرونی با موفقیت انجام شد

تاریخ انتشار: ۱۴ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۳۱۸۶۹

به گزارش خبرگزاری مهر، شباهنگ محمدی جراح و متخصص گوش، گلو، بینی، سر و گردن با اعلام این خبر که عمل جراحی درمان "میکروشیا یکطرفه" روی یک کودک ۶ ساله با موفقیت در تهران انجام شد، افزود: اگرچه این تکنیک سال‌ها پیش با چالش‌های جدی از جمله "پس زدن" پروتز به واسطه ضربه‌های کوچک به ناحیه گوش مواجه بود ولی به لطف خدا و با کسب تجربیات خوب طی یک دهه اخیر اکنون به گونه‌ای عمل می‌کنیم که گوش به شکل طبیعی با خاصیت ارتجاعی و نرمی خاص خود باعث ایجاد ظاهری کاملاً طبیعی و عملکردی قابل قبول می‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران گفت: تقریباً یک دهه قبل تکنیک اختصاصی در این زمینه آغاز شد ولی به دلیل عدم دسترسی و محدودیت در واردات نوعی پروتز مخصوص، مدت‌ها متوقف ماند اما طی این سال‌ها تجربیات خوبی کسب کردیم که موجب موفقیت کنونی در عمل جراحی با کاهش عوارض احتمالی شده است.

محمدی افزود: جنس این پروتز از ماده "پلی اتیلن" و دارای چند تکه مختلف است که با همدیگر ادغام و در محل مناسب تعبیه می‌شود؛ ماده پلی اتیلن با بدن سازگاری داشته و احتمال "رد" آن وجود ندارد ولی نکته مهم این است که این پروتز قابلیت تعبیه مستقیم زیر پوست ندارد، به همین خاطر با ایجاد "فلپ" یا لایه‌هایی از نواحی اطراف زیر پوست ناحیه گیجگاهی و گوش که عروق خونی دارد و بافت را تغذیه می‌کند، می‌توانیم پروتز مربوطه را پوشش داده و به آن شکل طبیعی بدهیم.

این فلوشیپ جراحی سر و گردن از آمریکا در خصوص مدت زمان عمل گفت: حدود دو تا سه ساعت طول می‌کشد تا لایه‌های زیرین سطح پوست ناحیه اطراف گوش بدون آسیب به اعصاب و عروق حساس با دقت فراوان و میکروسکوپی از همدیگر باز شوند و البته کمی زمان نیز برای طراحی و احتساب اندازه گوش و مطابقت آن با طرف مقابل نیاز داریم.

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران افزود: پروتزهایی که به واسطه آهن ربا در ناحیه بیرونی نصب می‌شود، آنچنان کارایی مناسبی ندارد و چند سال یکبار باید تعویض شوند. اما بهترین تکنیک قابل قبول و تأیید شده در دنیا همین تکنیک تیم جراحی ما برای کاشت پروتز مخصوص گوش است.

محمدی با بیان اینکه از نظر شنوایی این افراد اغلب کاهش شنوایی از نوع اختلال در "هدایت صدا" دارند و به دلیل فقدان مجرای گوش و انسداد مدخل ورودی گوش با افت تا حدود ۴۰ درصد شنوایی مواجه اند، ادامه داد: ابتدا برای این افراد لاله گوش ساخته می‌شود سپس در مراحل بعد برای مجرای گوش و برقراری شنوایی اقدام خواهد شد؛ البته با نصب این پروتز مشکل اختلال در جهت یابی صداها نیز تقریباً رفع می‌شود.

این فلوشیپ جراحی سر و گردن گفت: افرادی که از بدو تولد گوش بیرونی ندارند یا در اثر تصادفات و ضربات، گوش خود را از دست می‌دهند یا اینکه تکه‌ای استخوان و غضروف دنده در ناحیه گوش برای آنها تعبیه شده است و یا پروتز گوش مصنوعی دارند، می‌توانند از مزایای این تکنیک خوب بهره مند شوند.

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران افزود: بازسازی گوش در افرادی که گوش خارجی ندارند از سال‌ها پیش با دو روش انجام می‌شد که یکی با کمک بخشی از استخوان دنده و دیگری با قرار دادن پروتزهای مخصوص زیر پوست بود که این دو روش مزایا و معایب مختلفی دارند؛ معمولاً گوش‌هایی که با استفاده از غضروف دنده بازسازی می‌شود نیاز به چندین مرحله تکرار دارند و کمتر توانسته جایگاه خود را پیدا کند همچنین نتایج ظاهری خوب و مقبولی نیز نداشته است.

محمدی با بیان اینکه جراحی کاشت پروتز مخصوص گوش بین لایه‌های زیرین پوست، تکنیک منتخب من و همکارم دکتر صالح محبی است، تاکید کرد: این ناحیه به دلیل عبور اعصاب و عروق بخشی از صورت، آناتومی خاص و حساسی دارد که باید با میکروسکوپ و تکنیک ویژه، عروق ریز و اعصاب حسی حرکتی صورت بیمار با دقت فراوان حین جراحی حفظ شود.

عضو انجمن جراحان پلاستیک صورت آمریکا با اشاره به اینکه عدم آشنایی با اعصاب و عروق ناحیه گیجگاهی و اطراف گوش می‌تواند موجب شکست عمل و "پس زدن" پروتز شود، گفت: درمان این ناهنجاری اگرچه توسط برخی از جراحان در گذشته انجام شده ولی به دلایل مختلفی از جمله بروز برخی عوارض، متأسفانه ادامه پیدا نکرده است.

محمدی افزود: این عمل یک کار تیمی و در راستای توجه به موضوع مهم "مسئولیت اجتماعی" است؛ من و همکارانم با تمام دشواری‌هایی که اینگونه اعمال جراحی دارند، پای کار ایستاده‌ایم و اکنون روی درمان عارضه فلج عصب صورت نیز در حال تلاش هستیم. همچنین برخی آسیب دیدگی‌های وسیع و عمیق نواحی سر و گردن را با پیوند بخشی از بافت سایر نواحی بدن همراه با عروق و اعصاب برطرف می‌کنیم. البته تا پیش از این جهت درمان عارضه میکروشیا در کشور، تکنیک کاملاً بی نقص و قابل قبول یا جا افتاده وجود نداشت و تقریباً این روش اختصاصی تیم ما در ایران، توسط هیچ گروه درمانی دیگر انجام نمی‌شود.

در ادامه صالح محبی جراح متخصص گوش، گلو، بینی، سر و گردن، گفت: در مواردی که امکان رفع این ناهنجاری در انواع خفیف طی دوران نوزادی وجود نداشته باشد اما در سن مناسب که اغلب در آستانه رفتن به مدرسه توصیه شده است ما می‌توانیم از تکنیک اختصاصی کاشت و تعبیه نوعی پروتز مخصوص استفاده کنیم.

عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران افزود: اکنون فقدان قسمتی از گوش یا کوچک بودن یکطرفه آن موسوم به "میکروشیا"، به واسطه یک عمل جراحی بسیار دقیق و حساس با نوعی پروتز از جنس پلی اتیلن و تکنیک اختصاصی جهت جلوگیری از "رد" و پس زدن بافت مصنوعی کاشته شده زیر لایه‌های ناحیه گیجگاهی پوست جمجمه با موفقیت در کشور قابل اصلاح و رفع است.

این فلوشیپ جراحی قاعده جمجمه از مرکز علوم اعصاب هانوفر آلمان، گفت: تا پیش از این بیماران مجبور بودند برای انجام این عمل در کشورهای اروپایی و حتی ترکیه هزینه‌ای حدود ۳۰ هزار دلار پرداخت کنند که خوشبختانه اکنون با تقریباً یک دهم این هزینه، درمان در ایران قابل انجام شده است و از اعزام بیماران به خارج کشور و صرف ارز جلوگیری خواهد شد.

محبی افزود: برخی افراد از بدو تولد با عدم رشد لاله گوش به عنوان یک ناهنجاری مواجه می‌شوند و شکل نگرفتن گوش بیرونی در کودکان ناهنجاری نسبتاً نادری است که متخصصان توصیه می‌کنند به دلیل رشد جسمی کودک، جراحی رفع این مشکل که علاوه بر نا زیبایی موجب بروز اختلالات روحی و اجتماعی در فرد می‌شود، بهتر است قبل از آغاز دوران تحصیل انجام شود؛ ولی در مجموع بهترین سن از شش سالگی است که گوش به حدود نود درصد رشد کامل خود رسیده است اما بعد از این سن دیگر هیچ محدودیتی وجود ندارد.

مدیر گروه جراحی گوش، گلو و بینی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص)، افزود: ناهنجاری "میکروشیا" بر اساس میزان ناهنجاری و شکل ظاهری به چهار تیپ تقسیم می‌شود و از نظر شیوع، یک مورد در هر چهار هزار نفر بروز می‌کند؛ یعنی احتمالاً در ایران چیزی حدود بیست هزار نفر به درجاتی از این ناهنجاری مبتلا هستند.

محبی گفت: کاهش شنوایی و اعتماد به نفس بواسطه ظاهر نازیبا در این افراد شاید یکی از مشکلات مهم آنان باشد؛ ترمیم و بازسازی این عضو بدن باعث بهبود کیفیت زندگی فرد در اجتماع خواهد شد.

وی در خصوص علت بروز آن افزود: علت دقیقی مشخص نشده ولی برخی معتقدند که فشار به عروق ناحیه ناف و شکم در دوران جنینی، دیابت دوران بارداری و کمبودهای تغذیه‌ای می‌تواند دخیل باشد.

صالح محبی با بیان اینکه میکروشیا از قدیم الایام وجود داشته و درمان‌های مختلفی برای آن در دنیا پیشنهاد شده است، گفت: جراحی طی چندین مرحله با استفاده از غضروف دنده از قدیم کاربرد داشته و همکاران متعددی در دنیا روی درمان آن کار می‌کنند اما هیچگاه تکنیک یکسانی برای همه بیماران توسط یک گروه درمانگر مشخص مطرح نشده است.

استاد دانشگاه علوم پزشکی ایران در پایان گفت: این ناهنجاری در پسران بیشتر و اغلب در یک سمت بروز می‌کند و جنبه وراثتی آن در حداقل ممکن است.

کد خبر 5930614 حبیب احسنی پور

منبع: مهر

کلیدواژه: عمل جراحی بیماری های گوش و حلق و بینی دانشگاه علوم پزشکی ایران کنگره فیزیوتراپی دیابت سازمان غذا و دارو جامعه پرستاری انجمن فیزیوتراپی انجمن داروسازان ایران گیاهان دارویی سازمان بیمه سلامت وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی چاقی دارو رژیم غذایی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی زوال عقل عضو هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران سر و گردن انجام شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۳۱۸۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اگر طوفان نمی‌شد + اسناد محرمانه

 پس از اینکه طوفان شن و سایر مشکلات منجر به توقف عملیات شد، دو هلیکوپتر با هم برخورد کرده و منفجر شدند که منجر به کشته شدن هشت سرباز در داخل ایران شد. این عملیات که مدت‌ها برنامه‌ریزی شده بود، به‌طور شگفت‌انگیزی مورد بحث شدید صاحب نظران قرار گرفت و تا حدودی به استعفای سایروس ونس وزیر امور خارجه امریکا منجر شد.

همچنان اختلاف نظر‌های گسترده‌ای در مورد موفقیت این طرح وجود دارد. به همین منظور هیأتی متشکل از فرماندهان خبره نظامی آمریکایی مسئولیت بررسی اشکالات احتمالی در سطح برنامه‌ریزی و اجرای عملیات و بررسی علل عدم موفقیت آن را به عهده گرفتند. این گزارش که به واسطه انتصاب به رئیس هیأت تحقیق و تفحص جمیز هاووی، به «گزارش هالووی» هم مشهور شده سال‌ها در رده‌بندی محرمانه قرار داشت و اخیراً تحت قانون آزادی اطلاعات در دسترس همگان قرار گرفته است.

این گزارش جنبه‌های فنی عملیات را تحلیل کرده و در نهایت کمبود‌های اجرایی و لزوم افزایش قابلیت‌های عملیات ویژه نیرو‌های آمریکایی را مورد تاکید قرار می‌دهد. این اسناد مفصل برای نخستین‌بار از طریق سایت آرشیو امنیت ملی آمریکا در اختیار همگان قرار گرفته و مرکز اسناد انقلاب اسلامی گزارشی از مجموعه این تحقیقات که در حجمی بالغ بر ۱۷۰ صفحه گردآوری شده بود را ارائه می‌کند.

ژنرال جمیز هالووی رئیس هیات تحقیق و تفحص در ابتدای این گزارش، هدف از ارائه بررسی‌ها را این چنین روایت کرده است:
«ضروری است که هدف این گزارش به وضوح درک شود. این یک نقد حرفه‌ای از عملیات رهایی گروگان‌های زندانی در ایران خطاب به رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا است. این گزارش را نباید یک خلاصه عملیات یا یک گزارش سفید که مسئول بررسی بحران گروگان‌گیری در سفارت امریکاست در نظر گرفت. بلکه این یک گزارش تخصصی و بسیار جزئی‌نگر درباره رویداد عملیات پنجه عقاب است. به جز مواردی که به سازمان سیا مرتبط می‌شود، این گزارش صرفاً معطوف به اظهار نظر درباره اعمال و مواضع وزارت دفاع است. در این گزارش هیچ تلاشی برای اظهارنظر درباره اتفاقاتی که منجر به تصرف سفارت آمریکا در تهران گشت، نشده است. همچنین وضعیت سیاست بین‌الملل، یا تلاش‌ها و مذاکراتی که برای آزادسازی امن گروگان‌های آمریکایی انجام می‌شود اصلا مورد توجه قرار نگرفته است.

به همین دلیل این گزارش به واسطه ذات و ماهیت محدود موضوع آن، باید بسیار انتقادی‌تر از گزارش‌هایی تهیه شود که به موضوعات گسترده‌تری در سطح امنیت ملی می‌پردازد. اما به دلیل اهمیت و لزوم درج نکات کاربردی، چنین گزارشی نباید به موضوعات مرتبط هم بی‌توجه باشد. به همین دلیل تعدادی از مسائل مورد تجزیه و تحلیل که به عنوان هیچ تاثیری در موفقیت یا شکست ماموریت واقعی ارزیابی نداشته‌اند نیز در این گزارش گنجانده شده است. چرا که ممکن است این عوامل در آینده بر برخی از عملیات‌های ویژه که تحت شرایط مختلف انجام می‌شوند، کاربرد داشته و اثرگذار باشند.

علاوه بر این، باید توجه داشت که بسیاری از ویژگی‌های مهم بحث‌های موجود در تجزیه و تحلیل، محصول آینده‌نگری است. به عنوان مثال، طبق شواهد آماری در دسترس برای برنامه‌ریزان این عملیات، ممکن است قانع‌کننده بوده باشد که هشت هلیکوپتر بهترین ترکیب بین امنیت عملیات و حداکثر تجهیزات مورد نیاز بوده است، اما تحقیقات پس از واقعیت عملاً موظف به جمع‌آوری داده‌های تازه است که نشان می‌دهد چرا تعداد هشت هلیکوپتر بسیار کم بوده است.

اعضای گروه بررسی به اتفاق آرا معتقدیم که موضوعات مورد بررسی در تحلیل‌ها نگرانی‌های معتبری بود و ما معتقدیم که بحث کامل این موضوعات برای ارائه منطق نتیجه‌گیری و حمایت از توصیه‌های انجام شده در این عملیات ضروری بود.

 همزمان همه اعضای هیأت تحقیق و تفحص معتقدیم که لحن انتقادی این گزارش نباید به انتقاد از رشادت‌های سربازان حاضر در این عملیات منجر شود. ما حتی یک برگ سند یا کوچکترین نشانه‌ای از کوتاهی، ناتوانی یا عدم کفایت آنها در اجرای این عملیات مشاهده نکردیم.»

معرفی اعضاء هیأت تحقیق و تفحص
رئیس هیأت: جِیْمز لِموئِل هالُوِیْ سوم (James L. Holloway III) (۲۳ فوریه ۱۹۲۲ - ۲۶ نوامبر ۲۰۱۹)
ژنرال هالوِی، خلبان نیروی هوایی آمریکا که پس ۳۶ سال خدمت در سال ۱۹۷۸ بازنشسته شد. او سابقه شرکت در جنگ جهانی دوم، جنگ کره و ویتنام را در کارنامه خود داشت. فعالیت‌های موفق او در ریاست عملیات‌های مهم هوانوردی و ریاست چند عملیات مشترک ارتش زمینه خوبی برای آشنایی و تسلط بر سطوح مختلف مدیریت و اجرا چنین عملیات‌هایی داده بود. وی از سال ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۸ به عنوان رئیس عملیات دریایی (فرمانده نیروی دریایی) خدمت کرد. پس از بازنشستگی از نیروی دریایی، هالووی از سال ۱۹۸۰-۱۹۹۸ به عنوان رئیس بنیاد تاریخی نیروی دریایی خدمت کرد و ده سال دیگر به عنوان رئیس آن تا زمان بازنشستگی وی در سال ۲۰۰۸ و زمانی که رئیس دعوتی موسسه شد، خدمت کرد. او نویسنده کتاب «ناو‌های هواپیمابر در جنگ: یک گذشته‌نگر شخصی کره، ویتنام و تقابل با اتحاد جماهیر شوروی» بود که در سال ۲۰۰۷ توسط انتشارات انستیتوی نیروی دریایی منتشر شد.

اعضای هیأت
ژنرال ساموئل ویلسون: ژنرال ساموئل ویلسون سرباز ارتش ایالات متحده، و افسر پیاده نظام هوابرد بود که با پیشینه نیرو‌های ویژه و تکاور تجربه رزمی با دفتر خدمات استراتژیک جنگ جهانی دوم و عملیات ویژه در چین-برمه-هند داشته است. پیشینه اطلاعاتی ناشی از وظایف وی به عنوان معاون مدیر اطلاعات مرکزی DCI از ۱۹۷۴ تا ۱۹۷۶ و مدیر آژانس اطلاعات دفاعی آژانس اطلاعات دفاعی DIA از سال ۱۹۷۶ تا ۱۹۷۷ بوده است.

ژنرال لروی مانور: ژنرال مانور در سال ۱۹۷۸ پس از ۳۶ سال خدمت فعال که شامل چندین مأموریت فرماندهی و ستادی مربوط به عملیات ویژه و تجربه رزمی در جنگ جهانی دوم و ویتنام بود، بازنشسته شد. او آموزش تمام نیرو‌های عملیات ویژه USAF و فرماندهی گروه ضربت مشترک را برای نجات اسیران جنگی از اردوگاه اسیران جنگی سون تای در نزدیکی هانوی در ویتنام شمالی در ۲۹-۲۱ نوامبر ۱۹۷۶ را در کارنامه داشت. ژنرال مانور در آخرین پست وظیفه فعال خود به عنوان رئیس ستاد فرماندهی اقیانوس آرام، به طور فعال برنامه‌های فرماندهی را برای مبارزه با تروریسم توسعه داد و بر نقش کارکنان در تمرینات ضد تروریستی نظارت داشت.

سرلشکر جیمز اسمیت: سرلشکر اسمیت بیش از ۳۷ سال در ارتش خدمت کرد و در سه جنگ با تأکید ویژه بر عملیات فرماندهی و آموزش سواره‌نظام زرهی و واحد‌های هوانوردی به عنوان یک خلبان ارشد، فرماندهی مرکز هوانوردی ارتش در فورت نوکر آلاباما را بر عهده داشت او در این مسئولیت دکترین هوانوردی دفاعی را توسعه داد. سرلشکر اسمیت در حال حاضر مدیر آموزش ارتش و معاون رئیس ستاد برای بخش عملیات ارتش است.

جمع‌بندی نهایی گزارش
پس از بررسی‌های به عمل آمده در بخش‌های مختلف از طراحی تا اجرای عملیات پنجه عقاب، نتیجه بررسی‌های هیئت تحقیق و تفحص به شرح زیر ارائه می‌گردد:
مفهوم عملیات پنجه عقاب یک اقدام کوچک، معتبر و منطبق با اهداف سیاست ملی بود و بهترین شانس را برای زنده بیرون بردن گروگان‌ها و کمترین خطر را برای شروع جنگ با ایران ارائه می‌داد. تلاش آشکارتر احتمالاً منجر به کشته شدن گروگان‌ها قبل از دستیابی به آنها می‌شد. این عملیات بهترین شانس را برای زنده کردن گروگان‌ها و کمترین خطر شروع جنگ با ایران را به همراه داشت. عملیات آشکار می‌توانست واکنش خصمانه اولیه را به همراه داشته باشد که احتمالاً منجر به تلفات گسترده ایرانیان می‌شد و به ادعا‌های احتمالی ایران اعتبار می‌دهد که تلاش برای نجات یک اقدام جنگی بوده است. برعکس، یک عملیات کوچک با تلفات محدود که اساساً با هدف آزادسازی گروگان‌ها انجام می‌شد، بهتر بود و شواهد از این ادعا حمایت می‌کرد که این یک عملیات نجات بود نه یک حمله تنبیهی.
این عملیات امکان‌پذیر بود و احتمالاً در زمان آغاز مأموریت، نتیجه را با بهترین شانس موفقیت نشان می‌داد. علیرغم تمام پیچیدگی‌ها، مشکلات ذاتی و عملکرد انسانی و تجهیزاتی مورد نیاز، هیأت تحقیق و تفحص به اتفاق آرا به این نتیجه رسید که ریسک‌های اجرایی عملیات قابل مدیریت بودند و احتمال موفقیت بالا بود. در این شرایط تصمیم برای اجرا موجه بود. طراحی عملیات برای بخش اجرا نشده این مأموریت کاملاً تصور شده بود و ماموریت قادر به اجرای موفقیت‌آمیز بود. به نظر می‌رسید بر اساس مقایسه با قابلیت‌های نیرو‌های عملیاتی کشور‌های دیگر، مراحل گزینش، تمرین و تجهیز زمینه‌های عملیات نجات بسیار خوب و مطلوب انجام شده بود.

کمیته تحقیقات به این نتیجه رسید که به صورت عملیاتی غیرممکن بود که دقیقا بر تمام جنبه‌های اجرایی عملیات، پیش از اقدام نهایی تسلط پیدا کنیم و میزان پیروزی نهایی را تخمین بزنیم. در طول عملیات، اجتناب‌ناپذیر بودن اقدامات واکنشی از سوی ایران تبدیل به مهم‌ترین فاکتور در تصمیم‌گیری شده بود. نوع عملیات و سطح غیرقابل پیش‌بینی متغیر‌ها در آن باعث پیچیدگی‌های خاصی در مطالعه احتمالات و گمانه‌زنی‌ها پیرامون نتیجه عملیات بوده است.

باید در نظر داشت که این ماموریت بسیار پرخطر بوده چرا که در اجرای وظایف و مسئولیت‌ها سطحی بالاتر از توان معمول انسانی و تجهیزات رایج لحاظ شده است. به همین دلیل حاشیه ریسک و اشتباهات انسانی بسیار اندک تخمین زده شده بود و فضای اندکی برای بداقبالی یا شوربختی‌های رایج در چنین اقداماتی تعیین شده بود.

افزون بر این، تخمین‌های احتمالی برای کاهش ریسک‌های بالا را می‌توان به عنوان بخشی از همین مخاطرات در نظر گرفت. برای مثال مرکز فرماندهی تخمین زده بود که افزایش تعداد هلی‌کوپتر‌ها و نفرات برای بالابردن شانس موفقیت عملیات، خود منجر به بروز مخاطرات امنیت عملیات خواهد شد. یا تاخیر در بالابردن توان اجرایی نیرو‌های عملیات خود باعث مشکلات دیگری می‌شود.

اولین امکان واقع‌بینانه برای انجام موفق این عملیات در آزادسازی گروگان‌ها در پایان ماه مارچ (۱۱ فروردین ۱۳۵۸) به دست می‌آمد. تصمیم نهایی درباره توانمندی اجرای این عملیات پس از اتمام دوره‌های تمرینی سخت و فشرده در غرب آمریکا گرفته شد. بدون در نظر گرفتن چند احتمال درباره قطع وسایل ارتباطی، به طور کل تمام وسایل اصلی اجرای عملیات اعم از هلیکوپتر و هواپیما و تجهیزات دیگر از ۴ نوامبر ۱۹۷۹ (۱۳ آبان ۱۳۵۸) در دسترس بوده است.

عملیات نجات به غافلگیر کردن گروگان‌ها در محوطه سفارت قبل از آسیب رساندن به آنها بستگی داشت. اگر این غافلگیری محقق نمی‌شد، مأموریت با شکست مواجه می‌شد - یا لغو می‌شد یا با احتمال زیاد گروگان‌ها حذف یا اعدام می‌شدند. هیئت تحقیق و تفحص تمایلی به انتقاد حتی سازنده از استاندارد‌های مخاطرات عملیاتی به دلیل سختگیری بیش از حد ندارد، زیرا حفاظت از امنیت اطلاعات تا پس از خروج هواپیما از ایران با موفقیت انجام شد. با این وجود، در طول مراحل برنامه‌ریزی و اجرا، به دلیل ریسک عملیاتی تصمیماتی که گرفته شد هیأت تحقیق معتقد است می‌توانست به شیوه‌ای بهتر و متفاوت انجام شود.

طرح دقیق‌تر در اوایل تشکیل ستاد مشترک عملیات و با مسئولیت‌های مشخصی تدوین شد. فرماندهی و کنترل در رده‌های بالا عالی بود، اما در سطوح متوسط ضعیف‌تر و شکننده‌تر شد. ترتیبات فرماندهی و کنترل در رده‌های بالاتر از کمیته مجازات آمریکا تا رئیس ستاد مشترک تا فرمانده نیرو‌های دفاعی ایده‌آل بود. علاوه بر این، روابط فرماندهی زنجیره عملیاتی کمتر تعریف شده بود و به خوبی درک نشد. چندین نمونه از کاستی‌ها در سازمان در مراحل آماده‌سازی و اجرا مشخص شده است. هیچ‌کس به جز ستاد فرماندهی عملیات مشترک مسئولیت کلی هلی‌کوپتر‌ها و خلبانان را در طول دوره آموزشی بسیار سخت آنها نداشته است. به نظر می‌رسد برای فرماندهانی که تعیین شدند مقررات ناکافی برای شناسایی در شرایط تاریکی و طوفان شن در کویر وجود داشته است. به وضوح برای سایر اعضای نیرو تعریف شده است.

برنامه‌ریزی‌ها کاملا دقیق و بدون نقص انجام شد ولی تعداد هلی‌کوپتر‌های پشتیبان و پیش‌بینی آب و هوا به صورت دقیق انجام نشده بود.

تعداد بیشتر هلی‌کوپتر اعزامی می‌توانست وضعیت نیرو‌های فعال را تقویت کند. همچنین استفاده از هلی‌کوپتر‌های RH-۵۳D می‌توانست بدون ایجاد مشکل خاصی ریسک‌های عملیات را به طور مشهود پایین بیاورد. استفاده از هواپیما‌های C-۱۳۰ به عنوان راهبر هلی‌کوپتر‌های RH-۵۳D به صحرا می‌توانست سطح عدم موفقیت این ماموریت خاص را کاهش دهد. اگر از مسیریاب‌های C-۱۳۰ استفاده می‌شد این امکان وجود داشت که بدون احتیاج به سوخت‌گیری ماموریت را به سرانجام برساند.

تمامی مراحل آماده‌سازی برای اجرای عملیات بدون هیچ مشکلی طراحی شده بود به جز تمرین کافی و همه‌جانبه برای تمامی نیرو‌ها که انجام نشده بود.
ملاحظات مربوط به ریسک عملیات، مخالف چنین تمرینی بود و در حالی که گروه بازبینی، گرد هم آوردن همه نیرو‌ها در سایت آموزشی غرب آمریکا را همراه با مخاطراتی تشخیص داده بود، به نظر می‌رسد که مزایای تمرین همه بخش‌های فعال در کنار هم، نسبت به معایب احتمالی امنیتی آن ارزش داشت. یعنی اگر تیم تصمیم‌گیرنده ریسک‌های امنیتی احتمالی را به جان می‌خرید تا تیم عملیاتی در کنار هم در غرب آمریکا تمرین کنند احتمال موفقیت کار بسیار بیشتر می‌شد. به دو دلیل: (۱) اگر تمرین به صورت یکپارچه و هماهنگ انجام شود، آشنایی فرماندهان هر بخش با یکدیگر می‌توانست منجر به هماهنگی و موفقیت بیشتر شود. (۲) تمرین همزمان و کامل هواپیماها، هلی‌کوپترها، کماندو‌ها و خودرو‌ها در محیط پر خاک و طوفان و تاریک غرب آمریکا می‌توانست توانمندی و آمادگی اعضا را برای موفقیت به نتیجه برساند.

عدم توجه به این ملاحظات منجر به عدم موفقیت عملیات شده است: سطح غیرقابل پیش‌بینی عدم هماهنگی عملیاتی بین هلی‌کوپتر‌ها و کاهش شدید میزان دید برای هواپیماها.

در واقع اگر گردوغبار شدید و طوفان شن برای هواپیما‌ها رخ نمی‌داد و هلی‌کوپتر شماره ۵ می‌توانست به صحرای طبس برسد یا یک هلی‌کوپتر اضافه‌تر ارسال می‌شد، قطعا شش فروند هلی‌کوپتر می‌توانست علی‌رغم حجم شن و گردوغبار در هوا به ماموریت خود خاتمه دهد.

منبع: فارس

باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی وبگردی